106de Vierdaagse Nijmegen, 16 t/m 19-07-2024

Datum: 16 t/m 19-07-2024
Tocht: 106de Internationale Vierdaagse Afstandsmarsen Nijmegen; Walk of the World
Organisatie: Stichting DE 4DAAGSE
Internet: http://www.4daagse.nl/
Afstand: – (Niet gelopen; aanwezig als vrijwilliger)
Totaal afgelegd: 54882 kilometer
Foto-album: Klik hier
Weer: dag 1 / dag 2 / dag 3 / dag 4

Na de vierdaagse van Apeldoorn gelopen te hebben, ging ik nu voor het tweede jaar op rij naar Nijmegen om als vrijwilliger te helpen bij de wandelgroep Quo Vadis. Wat een verschil, van een luxe hotelkamer naar slapen op een luchtbed in een sporthal… Het is wel heel leuk en altijd erg gezellig! Lees hieronder het verslag.

Maandag 15 juli 2024: Heenreis en aankomst in Nijmegen
Nadat mijn moeder en ik de laatste spullen ingepakt hadden, heb ik om tien voor elf de bus gepakt naar station Blerick. Daar haalde ik nog net de stoptrein van Arriva naar Nijmegen. Rond tien over twaalf kwam ik aan op mijn slaapplaats, bij sporthal Bottendaal. Na de nodige praatjes heb ik mijn boterhammen gegeten en een beker koffie gedronken. Ook heb ik mijn luchtbed opgepompt en opgemaakt. Vervolgens ben ik naar de PLUS supermarkt gelopen om een paar boodschappen te doen en omdat ik iets vergeten was, moest ik nog een keer terug. Ik had helemaal geen zin om op de Wedren te gaan kijken. Wat heb ik daar, als niet-wandelaar, nog te zoeken? Rond half vijf werd ik gevraagd om mee te rijden naar Bo-rent waar de tweede bestelbus opgehaald moest worden. Hiermee konden we meteen door naar De Refter om het avondeten op te halen. Dit jaar had men het eten echter in grote isolatiekarren gedaan, die niet in de kleine bestelbus bleken te passen. Gelukkig hebben we ook nog een grote bestelbus, maar voor nu moest alles apart ingeladen worden… Na het eten hebben we rond kwart voor acht de spullen weer teruggebracht naar De Refter. Tijd voor een biertje en daarna nog even de banken en tafels inladen in de bussen, voor de volgende dag…

Dinsdag 16 juli 2024 tot en met donderdag 18 juli 2024: Wandeldag 1, 2 en 3
Deze drie dagen zagen er qua planning ongeveer hetzelfde uit. Dit jaar ging ik met Guido de tweede rustpost bemannen en dus moest ik eerder vertrekken bij de sporthal dan vorig jaar. Dinsdag reden we al om twintig voor zes weg, de andere twee dagen vijfentwintig minuten later. Dinsdag stonden we in Elst en toen we daar aankwamen, even na zes uur, mochten we met de bestelbus al niet meer het parcours op. Dat werd dus sjouwen met de spullen. Wel grappig om een keer de politie met daarachter de safety-car en ongeduldige snelwandelaars voorbij te zien komen! Woensdag (net buiten Wijchen) en donderdag (in Milsbeek) hadden we geen problemen om met de bus op het parcours te komen. Na het opzetten van de tent, banken en tafels, en het uitpakken van de spullen, duurde het meestal niet lang voordat de eerste wandelaars van onze groep langskwamen. Langzaam aan werden het er steeds meer en er was telkens wel een uur dat we het erg druk hadden. Afhankelijk van de plaats waar we stonden, was het tussen elf en één uur wel gedaan.

In Elst stonden we gelukkig een rotonde verder dan gebruikelijk, anders is het er niet uit te houden met de knalharde muziek (die we in de verte wel hoorden…). In Wijchen stonden we zoals gebruikelijk in het open veld, vlak langs een doorgaande weg. En in Milsbeek moesten de lopers op de veertig even een stukje het parcours van de vijftig kilometer op, om bij onze post tegenover het dorpshuis te komen. We hebben nog gekeken of we de post volgend jaar op het parcours van de veertig en vijftig kilometer kunnen neerzetten, een paar honderd meter terug, maar daar staat de muziek erg hard en het is er veel drukker. Ik hoop niet dat men de post wil verplaatsen. Mij te luid…

Bij terugkomst in de sporthal moest eerst onze bus uitgeladen worden en ook bij het uitladen van de andere bus heb ik geholpen. Tussendoor had ik wel wat tijd voor mezelf om te douchen of een biertje te drinken. Ook ben ik nog een keer boodschappen gaan doen bij de PLUS supermarkt en een paar keer meegereden naar De Refter om eten te halen of de spullen terug te brengen. En uiteraard heb ik meegeholpen om ’s avonds weer de banken en tafels in de bussen te laden. Zo hield ik me wel lekker bezig…

Vrijdag 19 juli 2024: De laatste wandeldag
Op donderdagavond werd er voor de vrijdag een hete dag aangekondigd, met temperaturen rond de dertig graden Celsius. De organisatie besloot dat iedereen tien kilometer minder mocht lopen. Er was zelfs een speciale route van twintig kilometer bedacht voor de wandelaars die normaal dertig kilometer lopen. Voor ons betekende dit dat de gebruikelijke wandelaars op de veertig kilometer niet bij onze rustpost in Beers zouden komen. Voor de zeven personen die de vijftig (en nu dus veertig) kilometer liepen, werd een kleine rustpost neergezet. Mijn hulp was hierbij niet nodig en op de andere posten zou het te druk worden. Leuk vond ik het niet en ik zat erover na te denken om maar naar huis te gaan. Gelukkig werd mij verzekerd dat er in de sporthal nog wel wat klusjes te doen waren. Al liepen daar ook vrijwilligers genoeg rond. Ik kon in ieder geval een stuk langer op bed blijven liggen en rustig ontbijten. Rond een uur of tien gingen Robin en ik het statiegeld wegbrengen. Dat kan niet bij de dichtstbijzijnde supermarkt, PLUS Burghardt, omdat ze daar de automaat uitzetten tijden de vierdaagse. We reden met de kleine bestelbus naar winkelcentrum De Notenhout in de wijk Neerbosch-Oost, waar een Lidl en PLUS zit. De automaat bij de Lidl nam wel de bierkratten aan, maar niet de frisdrankflessen. De automaat bij de PLUS bleek defect te zijn. En dus moesten we op zoek naar een andere supermarkt. Dat werd de PLUS aan de Molenweg. De automaat daar nam de colaflessen niet in. Die waren gesponsord en bleken uit het buitenland te komen. Er zat helemaal geen statiegeld op… Wat een gedoe…

Rond kwart over elf waren we terug en werd het wachten op de bestelbus die terugkwam van de twee rustposten, om deze weer uit te laden. In de sporthal was het vrij warm en in de zon al helemaal, maar buiten in de schaduw was het nog wel uit te houden. Niet te veel doen… Rond een uur of zeven hebben we de bus die de meeste wandelaars en een paar vrijwilligers terugbracht naar Hulst uitgezwaaid en daarna zijn we net als vorig jaar met ongeveer zes personen gaan eten bij het Chinees-Indisch specialiteitenrestaurant Peking. Rond een uur of tien waren we terug bij de sporthal, waar we nog een tijdje in de keuken zaten en ik een paar biertjes gedronken heb. Het was wachten op de feestvierders die terugkwamen en opletten dat er geen gespuis binnenkwam. Toen ik even naar het toilet ging, trof ik één van de Ieren zittend in de kleedkamer aan. Ik heb hem maar naar bed gestuurd. Ik wachtte nog op een meid die ook terug zou komen, maar toen ze er om één uur nog niet was, heb ik de deur gesloten en ben ik gaan slapen. Ze bleek de nacht doorgehaald te hebben en pas de volgende ochtend terug te zijn gekomen.

Zaterdag 20 juli 2024: Terug naar Blerick
Nadat ik opgestaan was en me aangekleed had, heb ik eerst de lucht uit mijn luchtbed gelaten en mijn tas ingepakt. Daarna werd het tijd voor een paar boterhammen en een beker koffie. Vervolgens heb ik samen met Ton (op de foto hieronder) de sporthal opgeruimd. We hebben onze sporen aardig weten uit te wissen, alhoewel, ik heb nog wel een boodschap achtergelaten op de gloednieuwe scoreborden. Zie de tweede foto hieronder. Leuk om even mee te spelen! Vervolgens hebben we de bestelbus ingeladen die terug naar Zeeland ging en nadat ik afscheid genomen heb, heb ik rond tien voor elf mijn weekendtas op wieltjes naar het station gezeuld. Daar nam ik even na half elf de stoptrein naar Blerick, waar ik moest overstappen op een bus om bij mijn moeder te komen. Om een uur of één was ik “thuis”. Even lunchen, uitpakken en dan rusten, want zo’n weekje sjouwen was best wel pittig. En dan zondag terug naar Alkmaar, want maandag moest er gewoon weer gewerkt worden…

Vierdaagse 2025?
Bart begon al voorzichtig te vragen… In 2025 word ik 50 jaar. Dan hoef ik geen vijftig kilometer meer te lopen, maar mag ik terug naar de veertig… “Ga je dan weer lopen?”. Het antwoord is: “Nee!”. Ten eerste voel ik me behoorlijk geschoffeerd door de organisatie (en met name de huidig marsleider Henny Sackers) door hoe ik behandeld ben ten aanzien van mijn dispensatie, die ik jaren gekregen heb, maar van hem niet meer. Aan zo’n non-inclusieve organisatie ga ik bovendien geen €120,- spenderen. Ten tweede wordt het vrijwilligerswerk bij wandelgroep Quo Vadis duizend keer meer gewaardeerd dan mijn deelname aan de vierdaagse. Henny Sackers boeit het al helemaal geen reet! Hij mag dan een prima marsleider zijn; een mensenmens is hij absoluut niet! Ja, alleen als er een camera bij is… Bekijk het maar; ik amuseer me prima met het bemensen van een rustpost, het sjouwen van banken, tafels, eten, servies en bestek, het opbouwen van een rustpost en het naar de zin maken van wandelaars! En op vrijdag ben ik ook nog nachtportier… “Service with a smile!” Dag meneer Sackers; veel plezier met de 107de Vierdaagse in 2025…