schrift en cultuur) zijn even bizar als herkenbaar.
Daarmee is de vraag wat Pamuk met deze roman wilde nog niet beantwoord. Soms schemert erin iets van kritiek door op het huidige Turkse nationalisme van Erdogan. ‘In de eenentwintigste eeuw [...] is ‘nationalist’ een kwalificatie geworden om aanzien te verlenen aan mensen die ja en amen zeggen op alles wat de staat zegt.’ En: ‘De al meer dan honderdjarige Istanbulse traditie en gewoonte om met met onderhandse steun van de staat journalisten-